Τριχοτιλλομανία: Τι είναι, Αίτια, Θεραπεία και Συμβουλές

Εάν η τριχοτιλλομανία παραμείνει χωρίς θεραπεία για μεγάλο διάστημα, μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στα τριχοθυλάκια. Η βλάβη μπορεί να είναι τόσο σοβαρή που η μελλοντική ανάπτυξη των τριχών από ένα τραυματισμένο τριχοθυλάκιο μπορεί να είναι δύσκολη ή ακόμα και αδύνατη.

Εάν πάσχετε από τριχοτιλλομανία, πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό για να σας βοηθήσει να σταματήσετε το τράβηγμα των τριχών. Εάν καταφέρετε να το σταματήσετε νωρίς, τα μαλλιά σας θα ξαναφυτρώσουν κανονικά. Ωστόσο, σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ή εάν διατηρείτε αυτή τη συνήθεια για μεγάλο διάστημα μπορεί να μείνουν μπαλώματα στο τριχωτό της κεφαλής και θα χρειαστείτε ιατρική βοήθεια για να ξαναφυτρώσουν τα μαλλιά σας.

Η τριχοτιλλομανία μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες συμπεριλαμβανομένων των βρεφών. Η παρουσία της νόσου στα παιδιά, μεγεθύνεται ιδιαίτερα όταν αυτά εισέρχονται στην εφηβεία. Όταν τα παιδιά τραβούν και χάνουν τα μαλλιά τους, ο αρνητικός συναισθηματικός αντίκτυπος θα μπορούσε να ενισχυθεί περαιτέρω εξαιτίας και άλλων παραγόντων που συμβαίνουν ταυτόχρονα, όπως ορμονικές αλλαγές, αναπτυσσόμενη αίσθηση ανεξαρτησίας και τάση εκδήλωσης έντονων αρνητικών συναισθημάτων.

Η κορύφωση εμφάνισης της τριχοτιλλομανίας συμβαίνει μεταξύ 9 και 13 ετών και μέχρι την ενηλικίωση το ποσοστό των γυναικών ανέρχεται στο 75 - 80%. Αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς, δεδομένου ότι τα παιδιά με τριχοτιλλομανία σε αυτή την ηλικία μπορεί να αισθάνονται ότι μόνο αυτά περνούν συναισθηματικές δυσκολίες και οι γονείς πρέπει να τα βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουν ότι οι περισσότεροι συνομήλικοι τους βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις.

Ενώ η διαταραχή στους ενήλικες επηρεάζει περισσότερες γυναίκες από άνδρες, οι ιατρικές έρευνες δείχνουν ότι το ποσοστό τριχοτιλλομανίας στα παιδιά είναι ίσο μεταξύ αγοριών και κοριτσιών μέχρι την ενηλικίωση.

Σε ένα παιδί, η τριχοτιλλομανία είναι σημάδι ψυχολογικής δυσφορίας, αλλά σε έναν ενήλικα μπορεί να αποτελεί ένδειξη ψυχιατρικής νόσου.

Τα συμπτώματα της τριχοτιλλομανίας στα παιδιά είναι παρόμοια με εκείνα των ενηλίκων. Όπως συμβαίνει και στους ενήλικες, τα σημάδια μπορεί να διαφέρουν από ένα παιδί σε άλλο. Για παράδειγμα, ορισμένα παιδιά μπορεί να τραβούν ολόκληρες τούφες μαλλιών μονομιάς, ενώ άλλα μπορεί να αποσπούν μία - μία τις τρίχες. Επιπλέον, μερικά παιδιά μπορεί μην το αντιλαμβάνονται και να αρνούνται ότι τραβούν τα μαλλιά τους όταν ερωτώνται, ενώ άλλα το κάνουν συνειδητά.

Ανεξάρτητα από τα αίτια της διαταραχής, τα συμπτώματα της τριχοτιλλομανίας στα παιδιά είναι παρόμοια με τους ενήλικες. Το κύριο σύμπτωμα είναι η εμφάνιση φαλακρών σημείων στο κεφάλι, που μπορεί να προέρχεται από τη συνήθεια τραβήγματος των τριχών. Οι πάσχοντες μπορεί να τραβούν τρίχες από διάφορα μέρη του σώματος, όμως προτιμούν τις πιο εύκολα προσβάσιμες περιοχές, όπως το τριχωτό της κεφαλής (72,8%), τα φρύδια και τις βλεφαρίδες (56,4%), ενώ και ένα σημαντικό ποσοστό (50,7%) επιλέγει την ηβική περιοχή.

Ένα πρώιμο σημάδι μπορεί να είναι η εμφάνιση ερεθισμένου δέρματος στα σημεία όπου συμβαίνει η εκρίζωση με κίνδυνο την ανάπτυξη διαφόρων λοιμώξεων.

Εάν ένα παιδί έχει επίσης την τάση να τρώει τα μαλλιά που τράβηξε (τριχοφαγία), ενδέχεται να προκληθούν γαστρεντερικά προβλήματα, όπως σχηματισμός τριχοπιλήματος εντός του στομάχου. Σε κάποιους ασθενείς το τριχοπίλημα εκτείνεται έως το λεπτό έντερο (σύνδρομο Rapunzel).

Τα αίτια πρόκλησης της τριχοτιλλομανίας μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία . Κάποια παιδιά μπορεί να το κάνουν από ευχαρίστηση να ασχολούνται με κάτι και αυτό τους δίνει μια αίσθηση ανακούφισης. Ωστόσο, συχνά σε παιδιά και εφήβους η τριχοτιλλομανία μπορεί να είναι αποτέλεσμα μια τραυματικής εμπειρίας. Στους ενήλικες μπορεί να υποκρύπτει κάποια βαθύτερη ψυχιατρική διαταραχή.

Τα συναισθηματικά συμπτώματα της τριχοτιλλομανίας μπορούν να είναι ακόμη πιο πιεστικά από τις σωματικές επιπτώσεις. Ένα παιδί μπορεί να βιώσει αισθήματα ενοχής, ντροπής, αμηχανίας ή κατάθλιψης ως αποτέλεσμα του τραβήγματος των μαλλιών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτά τα συναισθήματα αυξάνουν την επιθυμία για ενασχόληση με το τράβηγμα των μαλλιών.

Τα συναισθήματα κατάθλιψης και άγχους, αλλά και οι σωματικές βλάβες που αναπτύσσονται από τις επιπτώσεις της τριχοτιλλομανίας μπορούν επίσης να επηρεάσουν άλλες πτυχές της ζωής τους. Όταν συμβεί αυτό, το παιδί μπορεί να αισθανθεί μια σημαντική έλλειψη αυτοεκτίμησης, η οποία θα μπορούσε με τη σειρά της να μεταφραστεί σε έκφραση θυμού ή σε επιθυμία απομόνωσης και απόσυρσης από όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές συναναστροφές.

Αυτά τα συναισθήματα μπορεί επίσης να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους γονείς του παιδιού, καθώς μπορεί να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν γιατί το παιδί τους δεν μπορεί να σταματήσει να τραβάει τα μαλλιά του. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε συναισθήματα απογοήτευσης και θυμού από την πλευρά του γονέα, τα οποία θα μπορούσαν με τη σειρά τους να κάνουν το παιδί να αισθάνεται ακόμη μεγαλύτερη κατάθλιψη και τάση απομόνωσης.

Ορισμένα φάρμακα έχουν αποδειχθεί ότι είναι χρήσιμα στη θεραπεία της τριχοτιλλομανίας, αν και η έρευνα είναι περιορισμένη. Η Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC) είναι φαρμακευτική ουσία  που μπορεί να αγοραστεί χωρίς συνταγή, χρησιμοποιείται και ως συμπλήρωμα διατροφής, έχει ελάχιστες παρενέργειες και έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική στη θεραπεία της βλαβερής συνήθειας εκρίζωσης των τριχών.

Επίσης, κάποια αντιψυχωσικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα, όπως η κλομιπραμίνη, η πιμοζίδη, η φλουοξετίνη και άλλα σκευάσματα έχουν επίσης αποδειχθεί αποτελεσματικά σε ορισμένες μελέτες. Ωστόσο, δεδομένου του γεγονότος ότι αυτά τα φάρμακα έχουν συχνά σημαντικές παρενέργειες, θα πρέπει συνήθως να χρησιμοποιούνται μόνο σε περιπτώσεις όπου άλλες θεραπείες δεν ήταν χρήσιμες.