Haarverlies bij mannen

De levenscyclus van het haar omvat de volgende fases: de anagene fase (haargroei), de katagene fase (het haar stopt met groeien en komt los van de wortel) en de telogene fase (haaruitval). Haaruitval treedt op wanneer de duur van de anagene fase afneemt en de haren snel in de telogene fase terechtkomen (telogene haaruitval of telogene effluvium). In dit geval is de haaruitval diffuus, d.w.z. het is niet gelokaliseerd in een specifiek gebied maar treft de hele hoofdhuid en resulteert in het dunner en dunner worden van de haren. Een dergelijke vorm van haaruitval wordt veroorzaakt na een bevalling, bij chronische infecties en bij toediening van bepaalde medicijnen.

Andere gevallen van haaruitval worden veroorzaakt door aandoeningen van de hoofdhuid zoals schimmelinfecties, bursitis en andere ontstekingen. Haaruitval kan ook veroorzaakt worden door een disfunctie van de schildklier (hypothyreoïdie, hyperthyreoïdie), hyperparathyreoïdie en andere chronische ziekten. Haaruitval komt ook voor na chemotherapie, bestraling en medicijnbehandelingen, evenals bij chronische ziekten. In deze gevallen neemt de haaruitval af door de oorzaken te identificeren en weg te nemen.

Plaatselijke haaruitval, die in de meeste gevallen blijvend is, kan ook voorkomen bij traumatische alopecia, als gevolg van trauma of brandwonden op de hoofdhuid, het gezicht of het lichaam.

De meest voorkomende oorzaak van haaruitval bij mannen is erfelijkheid, die in combinatie met de werking van de derivaten van het overwegend mannelijke hormoon testosteron en leeftijd, de zogenaamde alopecia androgenetica veroorzaakt. De genen die alopecia androgenetica veroorzaken, kunnen door beide ouders worden doorgegeven.

Bij mannen begint haaruitval van dit type vooral op het voorhoofd en de slapen, evenals op de bovenkant van het hoofd, en is afwezig in de occipitale regio (achterhoofd). Het occipitale gebied en de zijkanten van het hoofd blijven het hele leven stabiel en vertonen geen noemenswaardig haarverlies, zelfs niet op oudere leeftijd, omdat ze niet beïnvloed worden door mannelijke hormonen. Dit gebied wordt de stabiele haarzone genoemd en wordt gebruikt als het belangrijkste donorgebied voor haarfollikeloogst bij haartransplantatie.

Vrouwen hebben dezelfde erfelijke aanleg voor alopecia androgenetica als mannen, maar bij vrouwen in de reproductieve leeftijd is de klinische manifestatie van alopecia androgenetica (ernstige haaruitval en duidelijk dunner wordend haar) door het effect van vrouwelijke hormonen, oestrogeen, niet bijzonder opvallend tot de leeftijd van de menopauze.

Slechts bij een klein percentage vrouwen, ongeveer 10-15%, treedt klinisch zichtbaar haarverlies op. Alopecia androgenetica bij vrouwen komt meestal voor in de vorm van diffuse haaruitval en zelden is er sprake van volledige haaruitval op één plek.Haaruitdunning bij vrouwen met alopecia androgenetica wordt meer uitgesproken na de menopauze.Lees meer in ons artikel over haaruitval bij vrouwen.

Mannelijk patroon haaruitval met volledig verlies van haar per gebied komt voor bij alopecia pedis, maar ook bij littekenvormende vormen zoals trauma of verbranding van de hoofdhuid. Haaruitval en littekenvorming bij mannen komt ook voor bij folliculaire lichen en lupus erythematosus. Het kenmerkende van deze pathologische vormen van haaruitval is dat ze elk deel van de hoofdhuid kunnen aantasten, zelfs de zone met stabiele haargroei, en dat ze zich op een willekeurige en onvoorspelbare manier ontwikkelen.

Ze kunnen plaatselijk zijn, klein van omvang en relatief stabiel, maar zelden kunnen ze een universele vorm aannemen, zoals in sommige gevallen vanalopecia areata, waarbij er sprake kan zijn van volledig haarverlies, niet alleen op de hoofdhuid maar ook op het gezicht, de wenkbrauwen of het hele lichaam. Pathologische haarverliesaandoeningen zijn veel zeldzamer dan alopecia androgenetica en vormen minder dan 10% van alle alopecia. Bekijk hier alle vormen van haaruitval.

De diagnose van haaruitval bij mannen moet altijd worden gesteld door een gekwalificeerde dermatoloog. Een belangrijke rol bij de diagnose van alopecia androgenetica spelen de voorgeschiedenis van het begin na de puberteit, geleidelijke uitdunning op specifieke gebieden en de erfelijke voorgeschiedenis van haaruitval en alopecia bij voorouders. Haaruitval wordt bij Advanced Hair Clinics gediagnosticeerd of bevestigd met een fototrichosogram met behulp van een speciale microcamera en software.

Het speciale Follysis diagnostische hulpmiddel voor fotografische beeldvorming en digitale analyse dat door de kliniek wordt gebruikt, is een van de meest complete en nauwkeurige hulpmiddelen voor het diagnosticeren van haaruitval en het monitoren van de respons op behandeling, omdat het nauwkeurige metingen van de haardichtheid per gebied en metingen van de haardiameter mogelijk maakt. In speciale gevallen, zoals bij alopecia pollen of alopecia met littekens, kunnen speciale bloedtests (hormonale tests, ijzer, vitaminen, sporenelementen, enz.) of een huidbiopsie (punchbiopsie) nodig zijn om het haarverlies te differentiëren.

Een belangrijke oorzaak van haaruitval is tegenwoordig de moderne stressvolle levensstijl, evenals intense emotionele stress, stress, blootstelling aan stof en vervuiling, overmatige blootstelling aan UV-stralen en veelvuldig contact met zeewater en chloorwater.

Slechte voeding kan haaruitval ook verergeren, omdat een gebrek aan proteïnen, vitaminen en sporenelementen – mineralen zoals ijzer of zink – het probleem verergeren. Daarentegen kan een evenwichtige voeding met proteïne en ijzer haaruitval tegengaan.

Ja, alopecia traction treedt bijvoorbeeld op bij overmatig trekken aan het haar, zoals in zeer strakke lokken of in sommige “paardenstaarten”.