Androgenetische alopecia (mannelijk patroon van haarverlies, i.e. kaalheid) is de meest voorkomende vorm van alopecia bij mannen en een van de vormen bij vrouwen.
Androgenetische Alopecia komt voor bij
van de mannen
van de mannen over de 50 jaar oud
van de vrouwen
Diagnose
Klassieke androgenetische alopecia bij mannen wordt gekenmerkt door haarverlies aan de slapen, dunner wordend haar op de kruin van het hoofd en een geleidelijke recessie van de haarlijn. Zelfs in vergevorderde stadia blijft er een strook met normale dichtheid achter in de laterale temporale zones (zijkanten van het hoofd) en op het achterste (occipitale) deel van de hoofdhuid. Totaal haarverlies komt zelden voor.
Androgenetische alopecia bij vrouwen wordt meestal gekenmerkt door een diffuse verdunning van het haar, zonder recessie van de haarlijn. In de meeste gevallen is het haar dunner aan de bovenkant van de hoofdhuid. In tegenstelling tot mannen wordt zelden totaal haarverlies in de getroffen zone waargenomen.
De diagnose is in wezen klinisch. Het trichogram is een van de oudste technieken voor de diagnose van androgenetische alopecia en vertoont een zeer grote toename van telogene en dystrofische haren, vergeleken met anagene haren. Een volledige hematologische en hormonale controle is raadzaam om de onderliggende ziekte uit te sluiten, vooral bij vrouwelijke androgenetische alopecia.
Trichoscopie is een nieuwe methode, diagnostisch gelijkwaardig aan dermoscopie.
Voor de rangschikking van de graad en ernstigheid van de androgenetische alopecia, wordt de Norwood-Hamilton schaal gebruikt voor de mannen en de Ludwig schaal voor de vrouwen.
Naar schatting zullen 70% van de mannen en 40% van de vrouwen op een gegeven moment in hun leven haarverlies ondervinden, terwijl één op twee van de mannen aan haarverlies zal lijden op 50-jarige leeftijd.
De psychologische impact van androgenetische alopecia is enorm bij zowel mannen als vrouwen. Vol en sterk haar werd altijd beschouwd als een belangrijk element van schoonheid. Patiënten met haaruitval hebben een laag zelfvertrouwen, zijn minder sociaal en hebben vaak moeite met het contact met het andere geslacht. Dit verklaart waarom mensen met androgenetische alopecia altijd op zoek zijn geweest naar oplossingen voor hun probleem.
De noodzaak om een doeltreffende behandeling te vinden, wordt weerspiegeld door de veelheid aan producten (van plaatselijke crèmes en lotions tot vitaminepillen en shampoos) die in het verleden zijn gebruikt en nog steeds worden gebruikt, en die een succesvolle behandeling beloven. Behandeling van androgenetische alopecia kan worden onderverdeeld in niet-hormonale, hormonale en chirurgische therapie.
Soorten Behandelingen
Hormonale behandeling
Hormonale therapie van androgenetische alopecia bij vrouwen omvat anticonceptie, indien de oorzaak van alopecia ligt in ziekten zoals polycysteuze eierstokken. Vrouwen in het stadium na de menopause, kunnen worden behandeld met een hormoonvervangende therapie met oestrogeen en progesteron.
Niet-hormonale behandeling
De enige niet-hormonale behandeling met bewezen resultaten is minoxidil (oplossing van 2% of 5%) in de vorm van lotion of schuim. Haarverlies in een vroeg stadium kan worden vertraagd of zelfs ongedaan gemaakt bij plaatselijk gebruik van 1 ml minoxidil tweemaal daags. Het medicijn is in wezen een biologische stabilisator die de bloedcirculatie naar de hoofdhuid verhoogt en het moet gedurende enkele maanden worden gebruikt. Recent onderzoek heeft aangetoond dat minoxidil het alopecia-mechanisme verstoort door de anagene fase van het haar te verlengen, waardoor de levensduur wordt verlengd.
Het maximale effect van deze behandeling wordt bereikt na minimaal zes maanden continu gebruik; bij stopzetting van het medicijn gaan de positieve effecten van de behandeling verloren. Het is bewezen dat het stoppen van het gebruik gedurende 15 opeenvolgende dagen leidt tot een achteruitgang van de resultaten en tot hervatting van haarverlies. De bijwerkingen van minoxidil zijn niet ernstig en omvatten droogheid, irritatie, schilferende hoofdhuid, abnormale behaardheid in het gezicht en, in zeldzame gevallen, allergische dermatitis. Deze bijwerkingen beperken het gebruik als behandeling voor haarverlies bij sommige patiënten.
Chirurgische behandeling
Chirurgische behandeling van androgenetische alopecia is haartransplantatie, wat ook de enige doeltreffende therapie is. De methode bij uitstek is FUE, die pijnloos is, geen littekens achterlaat, geen hechtingen vereist en een perfect natuurlijk resultaat geeft.
FUE-haartransplantatie kan aangewend worden bij zowel mannen als vrouwen die lijden aan androgenetische alopecia, ongeacht de leeftijd of de mate van ontwikkeling van het haarverlies. Een andere methode die nog steeds in belangrijke mate wordt gebruikt, is de oudere haartransplantatietechniek FUT, algemeen bekend als Strip-techniek. In de afgelopen jaren is het gebruik van FUT minder populair geworden, omdat steeds meer patiënten de voorkeur geven aan de minder traumatische FUE-techniek.
Niet-invasieve behandeling
Moderne niet-invasieve behandelingen zijn onder meer Low Level Laser Treatment (LLLT) en de behandeling met autologe groeifactoren, waarbij geactiveerde ingrediënten uit het bloed van de patiënt in de getroffen zone worden geinjecteerd. Na een juiste activering worden de ingrediënten in de hoofdhuid geïnjecteerd en leiden ze door de aanmaak van groeifactoren tot de ontwikkeling van nieuwe cellen, verbeteren ze de bloedtoevoer naar de hoofdhuid en versterken ze de aangetaste haarzakjes. Omdat het profiteert van de eigen helende krachten van het lichaam, is het een van de meest effectieve moderne behandelingen voor androgenetische alopecia.
